咁難頂的人

頭先姐姐同我講佢唔知原來屋企樓下有港鐡o都o都慳1蚊機.
我話我知. 有左無耐.
佢就話我好唔話佢知. 即時反應梗係. 我都唔知你需要, 點會諗起話你知.
佢就開始話我被動, 無理人感受. 又話我同佢少溝通.
呢個係你屋企, 你平時都唔落街, 我都唔知你要用. 我一日見咁多樣野. 點會同你講晒.
佢就話我少同佢分享.
我反問佢:你都好少同我分享. 佢竟然話唔係. 佢有同我分享. 只係我無聽.
佢點解成日都將責任放係人地度!?!?!
佢話同我講野, 我就打呵欠無心機聽佢講野. 我話佢平時咁夜返屋企, 返到黎我都係時候訓.
佢就話唔係講梗呢d時間, 係平時白天時間, 我話你咁晏至起身. 我就要事要出街. 點得閒聽你講野.
佢又話唔係講梗呢d時間. 總之佢要怪我點都拎到野出黎數. 我腦海入面, 正正常常大家見面時間跟本好少.
佢平日夜訓遲起身. 見到面傾計至奇.
佢淨係著眼我生活節奏要遷就佢. 佢有無理過人地架!!!
勸佢生活節奏好d. 佢都依然故我.
以前都為左佢d臭脾氣同自我中心, 搞到我地嘈. 咁我唯有少d招惹佢啦. 估唔到而家咁樣都得罪佢.

昨晚佢仲話點解d 人成日認錯佢係妹妹我係姐姐. 唔係因為我外表, 而係因為我心態.
我問佢係乜心態佢又無答我.
梗係啦. 畢業到而家. 佢一直自己搵自己洗. 自己拍拍蘿友就搬左出, 養家睇住媽咪到媽咪病重都係我一手一腳睇住. 未畢業就憂心工作養家, 又要還loan. 時時刻刻都擔憂. 有邊個同我分擔呀?!
媽病左, 醫藥費都令到我好擔心, 又擔心無人照顧媽咪日常起居, 送媽到二哥住都要錢, 又要顧媽感受, 又要顧埋媽同二嫂相處, 又要擔心媽唔肯食藥, 又擔心媽服藥副作用要醫治, 個個week都帶媽去睇skin dr.
數都數唔盡各樣擔心. 全都係佬同我分擔. 姐姐只著眼於我因為憂心而"面口唔好", 令到佢唔開心. 唔想見到我.
總之我滿肚怨氣, 有誰共鳴?!